Najstarsza
wzmianka o Osieku pochodzi z 1708r. i potwierdza jego przynależność
lenną do państwa stanowego Brody. W XVIII w. miejscowość była
wymieniana razem z innymi jako własności lenna rodziny von
Dallwitz, rodu związanego z Dolnymi Łużycami. Dzieje rodziny
Dallwitzów nie są dokładnie znane. Przed 1783r. Osieckie dobra
nabył pułkownik von Strobschütz, a w roku 1792 ich właścicielem
został szambelan von Seld, który cztery lata później odsprzedał
majątek Johannowi Christopowi Gärtnerowi. Na początku XIX w.
nastąpiła parcelacja majętności. Ziemie nabyło 18 gospodarzy z
Osieka i 10 z Raszyna. Część dworska została zakupiona przez
Friedricha, który przebudował dwór po katastrofie budowlanej. W
ramach tej przebudowy, w części zachodniej wzniesiono parterową
przybudówkę przykrytą płaskim dachem. Wówczas zlikwidowano też
pierwotny wystrój fasady. Do czasów wojny Osiek należał do
powiatu gubińskiego, następnie stał się częścią powiatu
lubskiego.
Usytuowany na niewielkim wzniesieniu, dwór z parkiem krajobrazowym oraz zabudowania folwarczne, które zamykały prostokątne podwórze z trzech stron, tworzył założenie przestrzenne o planie zbliżonym do trapezu. Do zespołu od strony wschodniej i zachodniej prowadziły aleje kasztanowców. Wieś Osiek o planie owalnicy była skupiona wokół tegoż założenia. Z zabudowań folwarku do dziś zachowały się pojedyncze budynki. Dwór, niezagospodarowany po 1945r. zmienił się stopniowo w ruinę.
Dwór jest założony na rzucie wydłużonego prostokąta z dwiema cylindrycznymi basztami wtopionymi w naroża wschodniego boku oraz dwiema wolnostojącymi basztami na planie koła po stronie zachodniej. Od strony zachodniej do budynku przylega późniejsza dobudówka na planie prostokąta. Budynek jest w całości podpiwniczony. Bryła obiektu była dwukondygnacyjna z jednokondygnacyjną przybudówką. Baszty po stronie zachodniej były parterowe, wschodnie trzykondygnacyjne nakryte dachem w formie stożka. Elewacje pierwotne były tynkowane. Budynek stał na cokole, w poziomie kondygnacje dzielił gzyms koronowy. Prostokątne otwory okienne ujęte były w opaski, zwieńczone prostymi naczółkami na wspornikach. Pod oknami parteru mieściły się prostokątne płyciny. Dziesięcioosiowa fasada była zwrócona w kierunku północnym, w trzeciej osi od wschodu mieściła wejście główne. Elewacja południowa- ogrodowa, zakomponowana jako śmioosiowa, posiadała dwa wejścia- w osi czwartej i ostatniej licząc od zachodu. Gładkie elewacje baszt z prostokątnymi otworami okiennymi, były zdobione jedynie szerokim gzymsem profilowanym.
Pochodzenie: www.lwkz.pl
Usytuowany na niewielkim wzniesieniu, dwór z parkiem krajobrazowym oraz zabudowania folwarczne, które zamykały prostokątne podwórze z trzech stron, tworzył założenie przestrzenne o planie zbliżonym do trapezu. Do zespołu od strony wschodniej i zachodniej prowadziły aleje kasztanowców. Wieś Osiek o planie owalnicy była skupiona wokół tegoż założenia. Z zabudowań folwarku do dziś zachowały się pojedyncze budynki. Dwór, niezagospodarowany po 1945r. zmienił się stopniowo w ruinę.
Dwór jest założony na rzucie wydłużonego prostokąta z dwiema cylindrycznymi basztami wtopionymi w naroża wschodniego boku oraz dwiema wolnostojącymi basztami na planie koła po stronie zachodniej. Od strony zachodniej do budynku przylega późniejsza dobudówka na planie prostokąta. Budynek jest w całości podpiwniczony. Bryła obiektu była dwukondygnacyjna z jednokondygnacyjną przybudówką. Baszty po stronie zachodniej były parterowe, wschodnie trzykondygnacyjne nakryte dachem w formie stożka. Elewacje pierwotne były tynkowane. Budynek stał na cokole, w poziomie kondygnacje dzielił gzyms koronowy. Prostokątne otwory okienne ujęte były w opaski, zwieńczone prostymi naczółkami na wspornikach. Pod oknami parteru mieściły się prostokątne płyciny. Dziesięcioosiowa fasada była zwrócona w kierunku północnym, w trzeciej osi od wschodu mieściła wejście główne. Elewacja południowa- ogrodowa, zakomponowana jako śmioosiowa, posiadała dwa wejścia- w osi czwartej i ostatniej licząc od zachodu. Gładkie elewacje baszt z prostokątnymi otworami okiennymi, były zdobione jedynie szerokim gzymsem profilowanym.
- brak podpisu